یک اربعین.. بعد تو هق هق زدم حسین
شعله به غنچه های شقایق زدم حسین
یک اربعین... سرخ... سما... رنگ گشته است
صد رعد و برق در غمت آهنگ گشته است
یک اربعین... مشک به دندان گرفته ام
از دوری تو آتش حرمان گرفته ام
یک اربعین... گلایه به دادار کرده ام
چادر به سر برابر انظار کرده ام
یک اربعین... فریضه واجب چو خوانده ام...
سجده فقط به چوبه محمل نشانده ام
یک اربعین... روزه گرفتم فسرده ام
خون جگر به موقع افطار خورده ام
یک اربعین... وقت صلاتم نشسته ام
من دختر همان زن پهلو شکسته ام
یک اربعین... دست به گهواره مانده ام
لالاییت به طفل خیالیت خوانده ام
یک اربعین... صورت زن ها کبود شد
در سوگ تو... طفل سه ساله خمود شد
یک اربعین... سینه خود چاک کرده ام
اشک یتیم آل علی پاک کرده ام
یک اربعین... غسل شهادت نموده ام
دائم وضو به خون گلوی تو بوده ام
یک اربعین... پیاده فقط راه رفته ام
شهری به شهر... شام غریبان گرفته ام   
یک اربعین... حق تو را نقض می کنند
از هم طلای بی شرفی قرض می کنند
یک اربعین... دامن خود سنگ کرده اند
بر این قمار، دیده خود تنگ کرده اند
یک اربعین... سر تو به زانوی مست هاست
سگ باز شهر... حاکم میمون پرست هاست
یک اربعین... دیده به گودال بوده است
سنگ عدوت شیشه عمر مرا شکست
یک اربعین... بی می و بی آب و باده ایم
"ما بیغمان مست دل از دست داده ایم"
یک اربعین... بوسه سرخ لبم شدی
تو نخل روزها و چراغ شبم شدی
یک اربعین... رفتی و من در پی ات شدم
قرآن نیزه! مثل نوای نی ات شدم
یک اربعین... عترت تو بی حجاب شد
از این عذاب سینه زهرا کباب شد
یک اربعین... دخت تو بی تاب شد حسین
بی یار و بی برادر و ارباب شد حسین
یک اربعین... کودک بی آب دیده ایم
بزم شراب سرخ و می ناب دیده ایم
یک اربعین... دختر تو «زجر» را چشید
وز روی مقنعه به سرش دست ها کشید
یک اربعین... دخت تو دست از زمانه شست
کردیم کنج کوخک خود قبرکی درست
یک اربعین... نیامده عباس پس کجاست؟!
گشته شهید؟! وین همه امید پس چراست؟!
یک اربعین... بغض گلو را نهفته ایم
جز یک دروغ... دخترکان را نگفته ایم
گفتیم... رفته اید... ولی زود می رسید
اسپند قافله شده پر دود... می رسید
شاعر : صمصام علوی