تنم از تازیانه ات خسته ست
آب گشته تمام پیکر من
هر چقدر میزنی بزن اما
ناسزا کم بگو به مادر من

لگدوسیلی ارث مادر ماست
وارث کوچه وارث فدکم
وارث درد و رنج و مسمارم
وارث سر به زیری و کتکم

گیر افتاده ام به کنج قفس
همچو جدم میان آن گودال
ضرب هاخورد بر سر و رویم
رفتم از هوش، رفته ام از حال

روضه خوان گشته ام دراین زندان
یاد جد غریبم افتادم
بهر این روضه هر نفس یارب
در قفس همچو مرغ جان دادم

کربلا خولی و سنان با شمر
تنی عریان چرا رها کردند
کشته ی صبرگشته جَّدغریب
زنده زنده سرش جدا کردند

پسرم آمد و کفن آورد
بعد مرگم کفن مهیا شد
من بمیرم برای جسمی که
کفنش خاک گرم صحرا شد

لحظه ی دیدن رضا آمد
دیده گریان اگر که کاظم بود
روضه خواندوچنین بیان کرده
بهردفنش حصیر لازم بود

بوریا شد کفن در آن صحرا
وای بر حال زار عمه ی من
بعد از آن غارت حرم گردید
رفت از کف قرار عمه ی من