ناگفتنیه روضه هایی که تو داری
مرثیه خونم مثه ابرای بهاری
نفس میزنی و من می سوزم برات
بمیرم که دیگه در نمیاد صدات
سیاه چاله هم دلش گرفته اخه
نداری توون به زانوهات
السلام علی المظلوم بقعر السجون
السلام علی المرضوض بحلق القیود
انگاری ارثیه ی بچه های فاطمست
تشنه لب بودی ولی قطره آبی نبود
زده آتیش به دل مضطرم مضطرم مضطرم
می زنی ناله بیا مادرم مادرم مادرم
نا گفتنیه شدی از غصه زمین گیر
روضه میخونن حتی حلقه های زنجیر
بمیرم غرورتو شکستن آقا
نزن پیش چشم مادرت دست و پا
رو تخته تن تو رو دارن میبرن
شکست حرمتت آخه چرا
مطمئنم غم عالم به دلت شد نصیب
مطمئتم توو همون لحظه که بودی غریب
بوده ذکر رو لبای تو اباعبدالله
دم آخرت بودی به یاد شیب الخضیب
دم رفتن دم تو یا حسین یا حسین یا حسین
شد دوای غم تو یا حسین یا حسین یا حسین
باب الحوائج نور دیده ی پیمبر
باب الحوائج مددی موسی بن جعفر
تو احسانت از قدیمه آقا نه من
دو عالم اسیر لطف و جودت شدن
میبخشی تموم هستیتو به گدا
کریمی مثه امام حسن
روسیاهم غم عالم به دلم سر زده
تو مثه حضرت زهرا کرمت بی حده
تو که رد نمی کنی دستای خالیمونو
با هزار امید و آرزو گدا اومده
امیدم اینه دم آخرم آخرم اخرم
بگی من نوکرم و میخرم میخرم میخرم
.
- چهارشنبه
- 20
- اسفند
- 1399
- ساعت
- 23:25
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
محمدرضا رازقی پور
ارسال دیدگاه