ابرو باد و مه و خورشید
نمک از خوان تو خوردن
اگه چشماتو نداشتن
حاجتاشونو برای کی می بردن
(ماه و خورشید و نگاه کن، سر چشمات دعوا دارن، گلای سرخ بهشتی،آسمونیا برا هدیه میارن)
سر سفره ت جا زیاده
شاه و بنده همه مستن
اهل جنت تا قیامت
تو بهشت مستاجر کوی تو هستن
حالا که شب میلاده
سرمو میگیرم بالا
پاتو بذار روی چشمام
ای اقازاده ی زهرا
حسین حسین اربابم...
بند دوم
میباره از آسمونا
رو سر عالم ستاره
امشب عیدی میده مولا
به دلایِ عاشقی که بیقراره
از همین روز ولادت
رفته فطرس زیر دینش
خدا میبخشه ماها رو
چون رسیده شب میلادِ حسینش
ضربان قلب عاشق
اومده حسینِ زهرا
دیگه اومده درمونی...
واسه‌ی تموم دردا
حسین حسین اربابم
بند سوم
سلام ای لیلی مجنون
علت بندگی من
نفسامِ نذر تو آقا
السلام ای همه‌ی زندگی من
به نگاه لطفت ارباب
همه محتاج و فقیریم
یه نظر کن تا که امشب
اربعین،کربلا رو از تو بگیریم
همه‌ی امید نوکر
به عنایت اربابه
دل همه‌ی نوکرهات
برا دیدنت بی‌تابه
حسین حسین اربابم
- یکشنبه
- 24
- اسفند
- 1399
- ساعت
- 18:9
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
ابوالفضل جدیان
ارسال دیدگاه