بازهم این نوکری ها می شود یک اعتبار
تا ابد چشمِ تری ها می شود یک اعتبار
تا نَفَس دارم طوافت می کنم شمعِ وجود
بال و پر خاکستری ها می شود یک اعتبار
چون رسول ترک مجنون می شوم در روضه ها
نازنین!این دلبری ها می شود یک اعتبار
دل هواییِ زیارت می شود هر صبح و شام
صحبت از بال و پری ها می شود یک اعتبار
از نگاهت دور نندازی مرا..سالارِ عشق..
دائماً دل مضطری ها می شود یک اعتبار
"جانِ زهرا مادرت دستی بگیر از نوکرت"
"تا شود پیوسته آقاجان غباری بر درت"
گرچه برانی از درِ خود..آبرویم می رود
گر نخوانی نوکرِ خود..آبرویم می رود
مثلِ یک گردی نشستم بر عبایت یا حسین
گر برانی از سرِ خود..آبرویم می رود
با محبّت یک نگاهی کن به قلبم یا حبیب
با نگاهِ دیگرِ خود...آبرویم می رود..
من به زیرِ سایه ات آرام می گیرم حسین
گر که برداری پرِ خود..آبرویم می رود..
از میانِ روضه هایت وای اگر رانده شوم
یاوری کن یاور خود..آبرویم می رود..
"جانِ زهرا مادرت ردّم نکن از درگهت"
"قوّتی ده تا بمانم تا ابد بینِ رهت"
ای تمامِ عزّتم شان و وقارم یاحسین
نوکریّ ِ توست تنها افتخارم یا حسین
مادرت باعث شده عاشق شوم نوکر شوم
من فقط دل را به دستت می سپارم یاحسین
کاش وقتِ مردنم اذنی دهی..با آبرو
تا که از عمقِ وجودِ خود برآرم یا حسین
چون رعیّت آمدم پُر کن تو کشکولِ مرا
ای تمامِ اعتبارم..شهریارم یا حسین
لحظه ای حاشا که تنهایم گذاری سیدی
یک قدم بگذار ..وقتِ احتضارم یا حسین
"جانِ زهرا مادرت آقا عنایاتی بکن"
"با صدای خسته ی خود هم ملاقاتی بکن"
- دوشنبه
- 25
- اسفند
- 1399
- ساعت
- 21:37
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
محسن راحت حق
ارسال دیدگاه