بنداول
لباس مشکی بر تن،بارونیه چشامون
فاطمیه می‌باره دوباره دیده هامون
مادره ما شهید شد،علی نداره یاور
این شبا بی‌قراره دله خونه آقامون
دله علی لبریزه غمه
زیره لب داره باز زمزمه
چرا زدنت توی کوچه فاطمه
در وسطه کوچه تو را میزدن،وای من
کاش به جای تو مرا میزدن،وای من
امان(ای دل۳)وای
بسوز(ای دل۳)وای
بنددوم
می لرزه زانوها و تن و بدنه حیدر
دیگه شده زمین گیر،یل و فاتح خیبر
به یاد میاره آقا،اون وقت و ساعتی که
ثانی به در لگد زد،افتاد رو خاکا مادر
بینه فشاره در و دیوار
به محسن اومد خیلی فشار
خونی شده وایه من نوکه مسمار
(وای منو۲)(وای من۳)
میخ در و سینه ی زهرای من(وای من۲)
(امان ای۳)وای
(بسوز ای دل)وای
بندسوم
میونه کوچه ها به مادر شده اهانت
حسن شبا میبینه کابوسه یه جسارت
حاله خوشی نداره،گریه میکنه هر شب
زینب میگه حسن جان،بگو از اون جنایت
یهودیه ملعونه پست
توی کوچه راهش رو بست
زد تو صورته مادرم با دو دست
کوچه شده قتلگه فاطمه(وای من۲)
قامته مادر ز جسارت خمه(وای من۲)
تموم(ای دل۳)وای
بسوز(ای دل۳)وای
بندچهارم
رقیه ی سه ساله شده شبیه زهرا
افتاده از رو ناقه،نیمه ی شب تو صحرا
رفته زیره یه بوته،تا که بیاد بابایی
اما زجره حرومی شکست پهلوش و با پا
قامته رقیه خمید
موهای سرش شد سپید
بچه رو هی روی خارا میکشید
هی گفتم بهش،(میام۴)
موهامو نکش،(میام۴)
دستامو که بست(بابا۴)
انگشتم شکست(بابا۴)
امان(ای دل۳)وای
بسوز(ای دل۳)وای
- پنج شنبه
- 5
- فروردین
- 1400
- ساعت
- 20:0
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
الیاس محمدشاهی
ارسال دیدگاه