عیدمان آغاز شد، آمد بهارِ واقعی
دل به آرامش رسید از این قرارِ واقعی

ماه رؤیت شد در آغوش امام عسکری(ع)
دل شد امشب صاحبِ دلدار و یارِ واقعی

پر شد از عطر گل نرگس تمام سامرا
تا به دنیا آمد آن امیدوارِ واقعی

ناامید از من نشد، بخشید و با لبخند گفت
میشود یکروز آخر افتخارِ واقعی

حیفِ قلبم را که بسپارم به دست این و آن
شد أباصالح(عج) برای من نگارِ واقعی

نیمۂ شعبان رسید و وای بر من! برنگشت...
اسم و رسمم باز هم شد شرمسارِ واقعی

جشن میلادش کنار کعبه میشد دیدنی
انتظارم بود اگر یک انتظارِ واقعی

توبه هایم با دعای عهد بالا میرود
میدهم جان پایِ این قول و قرارِ واقعی

عاقبت می آید و واللهْ دارد لذتی
در کنارش زندگی در روزگارِ واقعی!