تمام نور، اقامت به سامرا دارد
چرا که در دل خود ماه دلربا دارد
بهشت، رَشک بَرَد بر زمین سامره چون
به سینه اش گهر آل مصطفی دارد
من از گروه ملائک هر آنکه را دیدم
به لب دعا و مناجات و ربّنا دارد
خجسته است که نرجس میان آغوشش
گلی ز گلشن سرسبز "هل أتی" دارد
سرود لعل لب عسکری است "یا مهدی"
به دامنش "قمر" و "شمس" و "والضّحی" دارد
ببین که خنده ی او دل ربوده از زهرا
چرا که خنده ی او رنگ مرتضی دارد
به ذوالفقار علی زنده می کند حق را
اصالت و نَسَب از شاه "لافتی" دارد
سخا و جود و عنایات او حسن وار است
کرامت و کرمش بوی مجتبی دارد
ز قلب او دم و خون حسین می جوشد
به سینه اش نفس شاه کربلا دارد
مدیح گفتن اهل ادب چه قابل اوست
فضائل همه ی انبیا فضائل اوست
رخش ببین که رسول مطهّر است انگار
سخن صریح کنم او پیمبر است انگار
شجاعت و شرف و شوکتش شبیه علیست
جلال و هیبت او بین که حیدر است انگار
چنان شبیه به زهرا کَرَم از او جوشد
کنار فاطمه تفسیر "کوثر" است انگار
خصائص همه اجداد خود به تن دارد
عصاره ای ز امامان اطهر است انگار
براستی که خدا در رخش هویدا شد
جمال او بنگر، حُسن داور است انگار
ز عطر روح فزایش چه گویمت آخر
که هر دم و نفسش شهر قمصر است انگار
میان این همه گُل، گُل فقط "گُل نرجس"
ز عطر او همه گُل ها معطّر است انگار
کجا نگار من و کو نگار اهل جنون
ببین تو روی نگارم که نوبر است انگار
کنار یوسف ما بی بها شود یوسف
چرا که یوسف ما جورِ دیگر است انگار
از آن زمان که نبودم، اسیر او بودم
برای گوشه نگاهی، فقیر او بودم
سلام ای که به دل های ما دل آرایی
سلام یوسف زهرا، شکوه زیبایی
سلام مظهر لطف و کرم، امام زمان
سلام اوج گداپروری و آقایی
سلام ندبه ی هر جمعه ی اهالی عشق
براستی به کجایی؟ به دشت خضرایی؟
تویی که غربت محضی، امام بی یاور
هزار سال شده که اسیر صحرایی
تویی که مثل علی بی کسی و مظلومی
تویی که همدم چاه و شبیه مولایی
منم که مانع صبح ظهور تو هستم
بخاطر من و امثال من نمی آیی
حدیث درد فراقم نبوده از ره صدق
فقط همیشه زدم لاف حرف شیدایی
ولی بخاطر مادر، بیا بیا مهدی
الا که منتقم ناله های زهرایی
بیاید و برسد صبح انتقام حسین
که از حجاز رسد بانگ تو به شیوایی
به "ذاکرت" کَرَمی کن که روز هم عهدی
به گوش خود شنود نغمه ی "اناالمهدی"
- سه شنبه
- 17
- فروردین
- 1400
- ساعت
- 19:15
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
علی بیرقدار
ارسال دیدگاه