از آسمان مدینه سُرور می‌بارد
بُلور تهنیت از ابرِ نور می‌بارد
شده ولادت مولود عشق زین العباد
ز بطن مادر هستی ظهور می‌بارد
میان گلشن ایمان شکفته غنچۀ ناز
ز بال بلبل شوریده شور می‌بارد
برای گفتن تبریک به امام حسین
به عرشۀ ادب از عرش حور می‌بارد
چهار شمع به یُمن چهارمین مولا
چهار سو شده تابان و نور می‌بارد
صفای سجده، جلال قیام، رُکن رکوع
چقدر حضرت باران صبور می‌بارد
به یُمن مقدم این آفتاب پر برکت
به باغ دفتر شعرم شعور می‌بارد
قیامتی شده برپا به کائنات و فلک
دوباره نفخۀ مخصوصِ صور می‌بارد
چه سان دمیست که هر کو مسیح می‌روید
چه جلوه ایست که هر لحظه طور می‌بارد
بگو که گوش دهد این ترانه را داود
که از صحیفۀ چشمش زبور می‌بارد
برای بوسه زدن بر نگین دولت او
به محضر ملکوتش حضور می‌بارد
«وفا» ز بارش رحمت غنیمتی بردار
که لطف یار ز نزدیک و دور می‌بارد
- چهارشنبه
- 25
- فروردین
- 1400
- ساعت
- 15:46
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
وفا منافی اردبیلی
ارسال دیدگاه