رویِ زلفِ نسیم این خبره از قدیم
حسنِ مجتبی اُومَدُ ماهِ خدا
لقبش نوکرا ، شد رمضانُ الکریم …
مثلِ عقیقی که ، یَمَنِش یه چیز دیگست
این خانواده هم حَسنش یه چیز دیگه هست
( دلمُ به دریا میزنم ، یه افطاری منم
ایشاالله مهمونِ ، آستانِ قدسِ حسنم ) ۲ } ۲
*
( همنوا با بارون ، دم بگیر از دِلُ جون
کریمِ بی بدل ، اُومدهِ نهرُ عسل
یلِ جنگِ جمل ، مَرد سوکتُ مِیدون ) ۲
پیش این آقا من ، همیشه به زیرِ دینم
لطف حسن بوده ، اگه نوکرِ حسینم
عاشقتم اهلِ قَرَنم ، فداییت یه تَنم …
خوشم جارو کشِ آستان قدسِ حسنم
( دلمُ به دریا میزنم ، یه افطاری منم
ایشاالله مهمونِ ، آستانِ قدسِ حسنم ) ۲
رویِ زلفِ نسیم این خبره از قدیم
حسنِ مجتبی اُومَدُ ماهِ خدا
لقبش نوکرا ، شد رمضانُ الکریم …
هستیِ حیدرِ ، این نفسِ مادرِ
پسر فاطمه ، صاحبِ این عالمِ
امیدِ ما همه ، تویِ صفِ محشره
حسن … حسن ….
*
جان به فدات آقا ، تو مُعزّ المومنینی
تو با گداها هم ، سرِ یه سفره میشینی
(مینویسم اینرو به تنم ، به روی کفنم
که من فدایی ، آستان قدس حسنم) ۲
رویِ زلفِ نسیم این خبره از قدیم
حسنِ مجتبی اُومَدُ ماهِ خدا
لقبش نوکرا ، شد رمضانُ الکریم …
مثلِ عقیقی که ، یَمَنِش یه چیز دیگست
این خانواده هم حَسنش یه چیز دیگه هست
دلمُ به دریا میزنم ، یه افطاری منم
ایشاالله مهمونِ ، آستانِ قدسِ حسنم
- سه شنبه
- 7
- اردیبهشت
- 1400
- ساعت
- 3:54
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
ارسال دیدگاه