شبایِ پریشونی، با چشمایِ بارونی
مثه چشمه ای اما، بازم تشنه می مونی
برا او که مرد مرداس
حرمش شبیهه دریاس
علمش همیشه بالاس
یا مولا یامولا یاعباس ..
تو خونه ی کرمتم
ابالفضل، اباالفضل، اباالفضل
دیوونه ی حرمتم
اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل
بهونه ی کرم تو
حسینِ، حسینِ، حسینِ
نشونی حرم تو
حسینِ، حسینِ، حسینِ
همه کس و کار منی
علمدار، علمدار، علمدار
ماه شب تار منی
علمدار، علمدار، علمدار
وفامون اباالفضلِ، صفامون اباالفضلِ
به اذن خود ارباب، آقامون اباالفضلِ
پسر رشیدِ مولاس
پسر عزیزِ زهراس
قمر تموم دنیاس
یامولا، یامولا، یاعباس
ستاره‌ی شبایِ من
اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل
همه‌ی نفسای من
اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل
تویی که حال دلمُ
میدونی، میدونی، میدونی
تویی که پایِ عاشقا
میمونی، میمونی، میمونی
می دونی که جای دیگه
نمیرم، نمیرم، نمیرم
آرزومه برای تو
بمیرم، بمیرم، بمیرم
دلی که گرفتاره، نداره دیگه چاره
کلید دل ارباب، تو دست علمداره
لقبش امیر و سقاس
آقای دلای شیداس
یه نگاش دوای درداس
یامولا یامولا یاعباس
سینه زن خواهرتم
اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل
گدای برادرتم
اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل
همه آب و گل منی
علمدار، علمدار، علمدار
همه چیه دل منی
علمدار، علمدار، علمدار
دلی که شده دیوونه
واویلا، واویلا، واویلا
نوحه برا تو می خونه
واویلا، واویلا، واویلا
- شنبه
- 11
- اردیبهشت
- 1400
- ساعت
- 3:43
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
ارسال دیدگاه