آن قدر بد شدیم که مارا عِقاب کرد
با دوری از مجالس روضه عذاب کرد
بیمارِ بی پناه ، فقط گریه می کند
وقتی طبیب حاذقش او را جواب کرد
می سوختیم و روزیِ اشکی نداشتیم
بار گناه ، اشک گدا را سراب کرد
برداشتیم یک قدم ساده تا خدا
او مادرانه سمت دل ما شتاب کرد
حاجت به غیرِ روضه و هیئت نداشتیم
گفتیم یا حسین و خدا مستجاب کرد
.
.
.
.
.
عمریست دور سفره ی مولا نشسته ایم
زهرا همیشه فطریه ها را حساب کرد
- سه شنبه
- 21
- اردیبهشت
- 1400
- ساعت
- 23:58
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
احمد ایرانی نسب
ارسال دیدگاه