گر چه آلوده تن و نامه سیاه آمده ام
 کن عنایت که به امید نگاه آمده ام
 حرمت کعبۀ عشق و نگهت چشم خدا
 به طواف حرمت غرق گناه آمده ام
 خسته از سرکشیِ نفس ز حق بی خبرم
 شب ظلمانی ام و در پی ماه آمده ام
 نکند روی بگردانی و راهم ندهی
 که به امید نگاه، این همه راه آمده ام
 همه ی حاجت من دیدن رخسار شماست
 " من بدین در، نه پیِ حشمت و جاه آمده ام "
 همه ی هستی من اشک غم کرببلاست
 زان سبب محضرتان جامه سیاه آمده ام
 کربلا، کرب و بلا در دل ما ساخته است
 کز غمش با شرر و شعلۀ آه آمده ام
شاعر : ناصر شهریاری