نگاهش جانبِ گودال برگشت
پرستو بی‌پر و بی‌بال برگشت
ندارد فایده، پشتِ برادر
هرآنچه می رود دنبال،.. برگشت
همه با گریه از گودال رفتند
ولی شمرِ لعین، خوش‌حال برگشت
و با یک تیغِ برّان، داشت می‌رفت
و خون می‌ریخت از چنگال، برگشت
نمی‌بُرّد خدا،... با دستِ قاتل
سرِ پاکش، زبانم لال برگشت
- جمعه
- 7
- خرداد
- 1400
- ساعت
- 21:20
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
عادل حسین قربان
ارسال دیدگاه