امشب از دردِ عشق سرشاریم
آتشی داغ، در نهان داریم
هم‌نوا با امامِ منتظران
اشک بر دیده و عزاداریم
یک نفر در پیِ حقایق نیست
هم‌دمِ غربتِ شقایق نیست
جهل غالب شده، کسی این‌جا
در رکابِ امامِ صادق نیست
مرقدش تکه‌ای زِ افلاک است
مدفنِ چار پیکرِ پاک است
در حقیقت بقیع، ویران نیست
سینه‌ی ماست این‌چنین چاک است
باغ همراهِ برگ و بارش سوخت
برگ‌ریزان شد و بهارش سوخت
خانه نه،... بلکه "مهبطِ وحی" است
آن‌چه آن‌روز در کنارش سوخت
دلِ بی‌تابِ شیعه را خون کرد
بر پلیدیِ خویش افزون کرد
لعن و نفرین به قاتلش منصور
تیغ را از غلاف بیرون کرد
هرچه شمشیر را نشان می‌داد
منصرف می‌شد و امان می‌داد...
...عاقبت زهر کارِ خود را کرد
ششمین نور، داشت جان می‌داد
جام را سرکشید و رفت از حال
سینه‌اش از مَلال مالامال
آخرین لحظه یادِ جدش بود:
السلام ای قتیلِ در گودال!
خوب شد باز تشنه‌کام نشد
هدفِ سنگِ پشتِ بام نشد
رشته‌های رگِ بریده‌ی او...
سخنم باز هم تمام نشد
- شنبه
- 15
- خرداد
- 1400
- ساعت
- 15:26
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
عادل حسین قربان
ارسال دیدگاه