باید غزل سرتاسرش آتش بگیرد
شاعر بسوزد دفترش آتش بگیرد
از داغ پی‌درپی سزاوار است شیعه
با گریه مژگان ترش آتش بگیرد
وقتی کبوتر در قفس محبوس باشد
ای وای اگر بال و پرش آتش بگیرد
وقتی زنی پشت در خانه‌ست هرگز
خانه نبایستی درش آتش بگیرد
سخت است پیش چشم مردی که به نیزه‌ست
دار و ندار خواهرش آتش بگیرد
گیرم به غارت رفت گردنبند طفلی
دیگر چرا پس معجرش آتش بگیرد؟
فرزند ابراهیم در آتش بعید است
یک تار از موی سرش آتش بگیرد
مرد خراسانی! ببین هارون مکّی
حاشا که یکدم باورش آتش بگیرد
تا پنج تن یار حقیقی نیست باید
شیعه نگاهِ بر درش آتش بگیرد
- یکشنبه
- 16
- خرداد
- 1400
- ساعت
- 21:56
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
علی سلیمیان
ارسال دیدگاه