شکر خدا که ذاکر اسماء داوریم
تسبیح گوی دائمِ الله اکبریم
شکر خدا که روز ازل او اراده کرد
ما ریزه خوار سفره ی آل پیمبریم
دلهای ما که عطر تولا گرفته است
باشد گواه، شیعه ی دیرین حیدریم
سادات و غیرِ زمره ی سادات، بی گمان
فرزند فاطمه، همه از نسل کوثریم
حب الحسن که بانی حب الحسین شد
خود میدهد نشان که ز خلق جهان سریم
نصّ صریح آل محمد کند بیان
ما از اضافه ی گلِ آن آل اطهریم
با افتخار بر همه اعلام میکنیم
فرزند خاکِ کشور موسی بن جعفریم
اینجا بروی بال ملائک نشسته ایم
یعنی بزیر سایه ی زهرای دیگریم
ایران سراسرش حرم اهلبیت شد
وقتی خبر رسید به معصومه یاوریم
گنبد طلای شاه خراسان گواهِ ماست
سلطان ما رضاست و ما خاک این دریم
جز ما، که دارد از همه برتر چنین سِمَت؟
که میزبان دختر زهرای اطهریم
دُختی که گشت یار امام زمان خود
چون زینب است و ما به حریمش چو نوکریم
بالاترین فضیلتِ بانو ، قیامِ اوست
ما رهروانِ نهضتِ این پاک رهبریم
او اقتدا به نهضت زهرا نمود و ما
با اقتدا به او همه یاران مادریم
با حجت خدا، همه فتوای او یکی است
در کارِ دین مقلدِ آن نیک اختریم
تنها نه در حوائجِ دنیا کریمه است
محتاج آن شفیعه ی بانو به محشریم
او زینبِ زمانه ی خود بود بر رضا
ما عبدِ این ارادتِ خواهر برادریم
بارِ غمِ حسینِ زمانه بدوشِ اوست
وز اضطرارِ اوست که ما نیز مضطریم
داغِ برادرانِ خودش را اگر چه دید
در قم عنانِ ناقه ی او را بسر بریم
او خواهرِ امامِ زمانِ خودش، ولی
ما ناله دارِ روضه داغِ دو خواهریم
بانوی قم! غمِ دلِ بانوی کوفه را
با نام تو به گوشه ی گودال میبریم
اصلاً کسی نبود به ناقه نشانَدَش
با این گریز ، گریه کنِ حرفِ آخریم
داغِ هزار و نهصد و پنجاه زخم را
تا انتقامِ یار ، عزادارِ سَروریم
- دوشنبه
- 24
- خرداد
- 1400
- ساعت
- 15:17
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
محمود ژولیده
ارسال دیدگاه