کمتر از مورم در این عالم سلیمانم تویی
هستی و جانم فدایت هستی و جانم تویی
من تمام حسن را دیدم فقط در روی تو
در دل تاریکیِ شب ، ماه تابانم تویی
هرچه زیباییست تنها جلوه ای از حُسنِ توست
دیده در راهم تورا زیبای کنعانم تویی
دوری از تو درد و دیدارت دوای درد ها ست
من چه گویم چون طبیب و درد و درمانم تویی
کالبد بی جان ندارد هیچ قدر و ارزشی
بی تو هیچم همچو جسمی بی رمق جانم تویی
من چو کاهم کهربایی آهنم آهنربایی
بر درت کمتر غلامم شاه و سلطانم تویی
صدهزاران بار خواهم جان سپارم پیش پایت
مایة آغاز آرامش به پایانم تویی
من نخواهم صبح گردد شب مرا تا رستخیز
برسر بالین من آنشب که مهمانم تویی
(حا و سین و یا و نون) را همچوجان دارم عزیز
من ولائی هستم و همواره جانانم تویی
- پنج شنبه
- 27
- خرداد
- 1400
- ساعت
- 13:14
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
سید ناصر ولائی زنجانی
ارسال دیدگاه