قطره ای نا قابل امشب وصف دریا می کند
ذّره ای خورشید را گویا تماشا میکند
من کجا ومدح خورشید جهان آرا کجا
چشم نابینا چسان تعریف زیبا میکند
بس غلط گفتم بر او خورشید چون خورشید هم
آستان بوسی زباب آن دل آرا می کند
من چسان مدحش کنم اورا که حی لایزال
سوره سوره آیه آیه مدح او را می کند
کی توانم وصف باب الله و وجه الله را
وصف زیبنده بر او آن حق یکتا می کند
در گهش خالی نباشد هرگز ازافتادگان
صدگره را با نگاهی یار ما وا می کند
من چه گویم از طبیبی که هزاران درد را
با نگاه لطف خود یکجا مداوا می کند
من چه گویم از کریمی که ز فرط لطف خویش
هرچه خواهد سائلش نا گفته اعطا می کند
یوسف زیبا کجا و زادهء زهرا کجا
حوری زیبا جمالش را تمنّا می کند
هر زبانی ناتوان از مدح اولاد علیست
هر یکی اعجاز صد همچون مسیحا می کند
سوره ی قدر است تنها گوشه ای از قدرشان
سوره ی کوثر سخن از آل طاها می کند
هشتمین ماه ولایت وی علی موسی الرضا ست
پادشاهی که حکومت بر دل ما می کند
هر که آید باصداقت بر در آن پادشاه
هر چه می خواهد در آن درگاه پیدا می کند
بر ولایی گو اگر دارد هوای کربلا
شه جواز کربلا را نیز امضا می کند
جرعه ای از آب دریا را چو نوشیدی بدان
در میان کوزه ای دریا چسان جا می کند
- پنج شنبه
- 27
- خرداد
- 1400
- ساعت
- 15:37
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
سید ناصر ولائی زنجانی
ارسال دیدگاه