اختری روشن ز اسپهر ولا
صادق آل رسول کبریا
بود امام ششم اثنی عشر
ناشر دین مفخر ابن البشر
صاحب علم و کمال و منزلت
ساطع از کرداراو شد معرفت
بر یم علمش جهانی تشنه لب
خوان احسان را گشوده روز وشب
صد چو لقمان میشود شاگرد او
خرمن جودش بما داد آبرو
شیعیان را نام او حبل المتین
پایگاه نسلهای آن و این
شد کلامش آتشی بر اشقیا
خونخواه پادشاه کربلا
کرده قصد جان او منصور دون
گفت آریدش بقصر ما کنون
مجری فرمان او ابن الربیع
آل احمد را عدو ابن الربیع
ظلمتی از جرگه ی اهریمنان
نور باخود میبرد اما چسان
دست بسته،پابرهنه،بی عبا
حضرت صادق امام الاولیا
تازیانه میزنندش بی امان
گه زمین افتد گهی خیزد گمان
سوی قصر حاکم پست لعین
این چنین آمد امام المتقین
بر کشیدش تیغ منصور دغا
تا سر حضرت کند از تن جدا
لرزه ای بر پیکر نحسش فتاد
شد رها تیغ از کف آن بی مراد
گفت بند آزاد کن از شانه اش
باز گردانید او را خانه اش
مردی از منصور پرسید این سخن
قصد جانش کرده بودی تو علن
پس چرا آزاد کردی تا رود
نزد ماها لغو دستورت شود
گفت تیغم را کشیدم تا زنم
لرزه ای افتاد بر جان و تنم
دیدم آندم زد نهیبم مصطفی
گفت ای ظالم جفا کردی مرا
از عقوبات ستمها یاد کن
پاره ی جان مرا آزاد کن
گر زنی بر صادق ما خنجرت
میشود این قصر ویران برسرت
(نادرا) از حضرتش حاجت طلب
بر ادای مطلبت گردد سبب
- شنبه
- 12
- تیر
- 1400
- ساعت
- 17:0
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
حاج نادر بابایی
ارسال دیدگاه