كسي به مُلك دلم حكم رهبري دارد
كه حُسن سروري و بنده پروري دارد
ز كودكي به تو عاشق شدم كه معروف ست:
زخرد سالي اگر، مرد جوهري دارد
نه من! كه هر كه تو را ديد، از لطافت حُسن
بر آستان كريمانه ات سري دارد
توئي كه بارگهت از جهات گوناگون
ز باغ جنت و فردوس برتري دارد
هر آن كه اسم مرا با تو برد، باخود گفت:
فلان گدا چه نكو يار و دلبري دارد
بهشت با همه ی وسعتش به رسم ادب
به صحن كوچكت از آسمان دري دارد
دلي چو نام تو را برد، گونه اي ترشد
"حسين" در دل خود كيمياگري دارد
براي آينه هاي ضريح تو، خورشيد
هزار شمع به دستان هر پري دارد
پراز جلال و شكوه ست بارگاه حسين
ولي امام رضا لطف ديگري دارد
 شاعر: علی شاه نظری