پَر زده مـــــرغ دلــــــم امــشب بـه بـام فاطمه
حـمـــدُلِلَّه عاقبــت شــــد حَــــبسِ دام فاطمه
عالمی از باده ی جـام ولایش مـــســـت مست
انبــیـــا مــــست نــگاه ذوالـــکـــرام فــــاطمه
ابر و باد و ماه و شمس، از دولت او خلق گشت
کــــائنـــاتی را بُـــوَد لـــــطف مـــدام فــاطمه
مُفتَـــخَر زیـــن مـَـنصبم بــــر درگـه پُر جود او
از طفــولیــت شـــدم عَـــبد و غُــــلام فــاطمه
ســائلـیِّ درگهش خـــود منصـب شاهنشهیست
از ازل روی دلــــم حَــک گَـــشـته نــام فاطمه
ذکر اورا کــس نگفت جز آنکه شیر پاک خورد
تا اَبـــد نَتــــوان بَرَد عُـــــدوان کــــلام فـاطمه
بهترین مخــلوق رحمان حضـــرت پیغمبـر است
محتـــرم گشتـــــه نبـــی از احتــــرام فـــاطمه
هستی ِ هستی ،زهستُ هستیِ هست نـــبی است
کون امکـــان و خـــلایق گـــشته رامِ فـــاطمه
گفت زهــرا تا نفس دارم علی شاه مـــن اسـت
یک جــــهانی را بُــــود ســلطان امــام فاطـمه
خورد سیلـــی در ره حـــق، حامل پیــغام بـود
عالمی را کــــرده حیـــــران آن قیــام فاطــمه
دافعـــــه شد بــــر ولایت تا بگوید که فـــقط
میــــر دیــــن است رهــــبر والا مقام فـــاطمه
آنکه دارد حَبِّ حیدر لطفی از سوی خــداست
عاشــــق حیـــــدر شـــدن بـاشد مــرام فاطمه
(پوریا) آن کــــه علی را مقتدای خویش کرد
در شب اول بـــــر او بــــاشد ســــلام فـاطمه
- جمعه
- 25
- تیر
- 1400
- ساعت
- 10:21
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
احمد پوریا
ارسال دیدگاه