بیا ای عاصی نادم که گاه شور احسان است
اگر قائل به میعادی دوای درد عصیان است
هزار و یک خدا را اسم باشد گر کنی معنا
دو تا زان نامها صرفاً خصوص اهل طغیان است
بقیّه از هزار و یک همه منهای دو بینی
رحیم و معطی و نافع غفور و ربّ و رحمان است
کنون ماه رجب در سیر شعبان بعد ماه صوم
که هر سه موجب عفّو و عطا و بحر غفران است
مبادا غافل از طاعات معبود ازل باشی
که فردا در صف محشر ظهور محض خسران است
رجب را محترم بشمارد آنکه صاحب فضل است
چو این ماه گرامی خاصّ ذات پاک سبحان است
رجب نهریست در جنّت از او آبی بود جاری
که شیرین از عسل از برف ابیض راه ریحان است
مسلمانی اگر یکروز گیرد روزه در این ماه
از او نار جهنم دور باشد مزد ایمان است
و گر باشد سه روز از ماه را روزه خدا گوید
هزاران قصر بر نامش بنا در باغ رضوان است
خدایا خود مرا مرد صراط المستقیمت دار
نباشم شرمگین از تو دگر عمرم به پایان است
جهان فانیست بیهوده مزن بر سینه سنگش را
مشو آلوده بر مال و منالش کفر بنیان است
خدا ناکرده گر روز جزا گشتی سیه نامه
پشیمانی ندارد سود جایت نار نیران است
نه غیبت کن نه بهتان گو نه مرد اختلاسی باش
نه عاق والدینت شو که سدّ لطف یزدان است
جهنّم نیست شوخی اینقدر آگاه شو مؤمن
شرارش کوه کن حتّی نسیمش سخت سوزان است
صفا کوشش نما در دهر بهتر توشه اندوزی
که این در شأن آحاد علمداران قرآن است
- یکشنبه
- 3
- مرداد
- 1400
- ساعت
- 16:55
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
حاج ناصر تبسمی اردبیلی
ارسال دیدگاه