روایت شده است، امام حسن (علیه السّلام) بر جمعی از فقرا عبور می کردند که روی زمین نشسته و تکّه های نانی در پیش روی خود گذارده و می خورند، وقتی آن حضرت را دیدند، تعارف کرده گفتند:

ای پسر رسول خدا ! بفرما صبحانه !

امام پیاده شد و این آیه را خواند: اِنّ الله لایحبّ المستکبرین.

به راستی که خدا مستکبران را دوست نمی دارد و سپس شروع کرد به خوردن غذا با آنان و چون سیر شدند، امام آنها را به مهمانی خود دعوت کرد و از آن ها پذیرایی و اطعام کرده و جامه نیز بر تن آنها پوشانید و چون فراغت یافت، فرمود:

الفضل لهم، لانّهم لم یجدوا غیر ما اطعمونی، و نحن نجدا اکثرمنه.

(با همه ی اینها، فضیلت و برتری از آنهاست، زیرا آنها به غیر از آنچه ما را بدان پذیرایی و اطعام کردند چیز دیگری نداشتند ولی ما بیش از آنچه دادیم باز هم داریم.)

بحار، ج 43 ص 352

منبع:كتاب گلواژه های روضه