(به سبک یا علی مولا)
کریم آل محمد
تومجتبایی تومقتدایی امید دل هایی
کریم آل محمّدی وعزیز زهرایی
****
فروغ عشق ومحبتت را به سینه دارم من
به بحرغم ها زمهرپاکت سفینه دارم من
همیشه مرغ دلی به کوی مدینه دارم من
چوقطره سوی تو آمدم من تویی که دریایی
با تو دل صفا ندارد دارد شام ما ضیا ندارد دارد
بی مهرت بها ندارد دل ها با عشقت بها ندارد؟دارد
**
تویی که صبراز صبوری تو همیشه حیران است
می ولای تو زندگی بخش آب حیوان است
تویی که خاک حریم پاکت شفا ودرمان است
توای نسیم سحرکه داری دم مسیحایی
جان ازتو شفا نگیرد از دستت دوانگیرد گیرد
تا دست مرا بگیری،این دل دامان ترا نگیرد گیرد
***
روایتی از کتاب غم ها به نام توخواندم
به پای آن اشک ماتمم را زدیده افشاندم
چسان بگویم کزین مصیبت چگونه درماندم
غریب شهر مدینه ای وهمیشه تنهایی
عشق تو دوام عاشورابود صبرتو مرام عاشورا بود
صلحی که توکرده ای با دشمن سرفصل قیام عاشوراا بود
***
تمام عمرم بشوق وصلت خداخدا کردم
به روی سجاده ی نیایش زجان دعا کردم
به پای اشکم به سوز قلبم تو را صدا کردم
چه گویم ازباغ آرزویم توخود که دانایی
چون اشکی فتادم مولا برخاک تو سرنهادم مولا
من عمری مرید عشقت هستم تنها چون تویی مرادم مولا
***
- یکشنبه
- 4
- اردیبهشت
- 1401
- ساعت
- 17:38
- نوشته شده توسط
- احسان مشفق
- شاعر:
-
استاد سید هاشم وفایی
ارسال دیدگاه