من غریب و تنهایم – من عزیز زهرایم (۲)

آفتاب عمر من ، کم کم روی بام آمد                                     بوی مادرم زهرا ، امشب به مشام آمد (۲)

من غریب و تنهایم – من عزیز زهرایم (۲)

سر تا به قدم دردم ، بی یار و طبیبم من                               چون طایر پر بسته ،در خانه غریبم من (۲)

من غریب و تنهایم – من عزیز زهرایم (۲)

ای مدینه از چشمم ، ریزد اشک تنهایی                   جان دادم من امشب ، گردیده تماشایی (۲)

من غریب و تنهایم – من عزیز زهرایم (۲)

مانند گل افسردم ، از باد خزان امشب                                  آسوده شدم آخر ، از زخم زبان امشب (۲)

من غریب و تنهایم – من عزیز زهرایم (۲)