ای صبا گر بگذری از بقعه ی عبّاس گو
در دو عالم یک هوس داریم و آن دیدار توست
دوست دارم گَرد آن مأوا نشیند بر تنم
حالتی پیدا کنم شایسته ی زوّار تُست
پیش هر بیگانه نالیدن کم از دیوانگیست
ای دوای درد ما مشکل گشائی کار تُست
ما نه مجنونیم و نی دیوانه از روز ازل
آنکه ما را کرده بیخود از خود آن کردار تُست
ای ابوالفضل ای رئیس زمره ی اهل وفا
آنکه جان بر جرعه آبی میدهد پندار تُست
هر که در بازار عشق آمد متاعی عرضه کرد
کربلا بازار عشق و مدفنت آثار تُست
سینه مال مال غم از تشنگان شاه دین
گفت ای آب روان این صحنه پیکار تُست
وعده ی آب گوارا داده ام ایتام را
یا رب این گلهای پرپر برگی از گلزار تُست
بر سر عهدی که بستم سر گرو بنهاده ام
شهریارا گر چه دنیا در پی آزار تُست
آب اگر جان شد بهایش بی تکلّم میخرم
گفت مفتی این سرود از عشق بی مقدار تُست
من غلام اصغرم اکبر بمن تاج سر است
ای برادر جان فدا بر جمله ی انصار تُست
میزنم در نهر علقم پرچم اسلام را
گر نشد حاصل مرادم دیده ام خونبار تُست
ای "صفا" از راهیان عشق انشاء می کنی
وین سعادت نیز خود از طالع بیدار تُست
من که خود لایق نمی باشم بمدّاحی تو
هر چه از دل میطراود آنهم از ایثار تُست
- دوشنبه
- 4
- مرداد
- 1400
- ساعت
- 20:49
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
حاج ناصر تبسمی اردبیلی
ارسال دیدگاه