دیده گریان، سینه سوزان، از غم شمس الشموس است
آنــــــــکه حجره قتلگاه و کربلایش ارض طوس است
وا غریبا، وا غریبا، وا غریبا
از مدینـــــه تا خراسان، رهسپر چونکه رضا شد (۲)
در غـــــــــــــــــریبی با هزاران، درد و ماتم آشنا شد
وا غریبا، وا غریبا، وا غریبا
حجـــــــــــرۀ در بسته را، آتش ز سوز جگر زد (۲)
از شرار زهــــــــــر دشمن، همچو بلبل بال و پر زد
وا غریبا، وا غریبا، وا غریبا