مجلس عیش از ملال و از بلا تنها شود
چاره بر بیمارهای اغلب دلها شود
آرزوها سر رسد با وصل خاطر خواه ها
بر مبارک مقدم دلدار، جان اهدا شود
سالها در هجر آن معشوق مه سیما شدی
غم مخور شاید گل گمگشته ات پیدا شود
بر مشامت میرسد روزی نسیم از کوی یار
با پیام شادی آور غرق در سودا شود
"یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور"
چشم ها روشن گمانم کورها بینا شود
با دل امیدوار از دیدن دلدار خود
اقتدا کن تا نماز مقتدا برپا شود
در نماز وصل جانان نی رکوع تنها سجود
ذکرها در عمق دلها مثل یک دریا شود
ره روان بزم عرغان فارغند از زندگی
با خیال آنکه روزی مرده ها احیا شود
هر که میباشد "امینی"در امانت گاهها
ابتدا سوگند بعدش دفتری امضا شود
- جمعه
- 22
- مرداد
- 1400
- ساعت
- 17:27
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
ارسال دیدگاه