این هفتمین شب است که هیأت قیامت است
امشب مسیر روضه به سمت خجالت است

داغ عطش گرفته رمق از گلویمان
امشب به آب گو رود از روبه رویمان

امشب تمام روضه شده آب آب آب
خون گریه میکنیم برای غم رباب

"کار جنون ما به تماشا کشیده است"
ای اهل روضه ها شب هفتم رسیده است

امشب برای تعذیه کودک بیاورید
تصویر تیر و حنجر کوچک بیاورید

تا بیشتر به قلب شما غم بیاورم
ناچارم اسم حرمله را هم بیاورم

امشب دخیل بسته ی یک گاهواره ایم
خون گریه های حنجره ای پاره پاره ایم

لطمه زنان مقتل یک شاهزاده ایم
انگار روبه روی حرم ایستاده ایم

وقتی که دید نیست دگر راه چاره ای
گل کرد روی دست پدر ماه پاره ای

فرمود این پسر نفسم نور دیده است
کار گلوی او به تلظی کشیده است

چشمان تنگ کوفه از این داغ تر نشد
مُنُّو عَلَیَّ گفت حسین و خبر نشد

مولا اشاره کرد به خشکیده روی او
برقی زد از سپیدی زیر گلوی او

دشمن مجال یک کلمه بیشتر نداد
جز با سه شعبه تیر جواب پدر نداد

خشکیده بود چونکه گلو زودتر شکست
قلب پدر شبیه گلوی پسر شکست

هر شعبه ای به یک طرف حنجرش نشست
انگار تیر بر جگر مادرش نشست

با چشم اشکبار و دل خون و نا امید
آهسته تیر از گلوی نازکش کشید