دل که راهی خراسان شد هوایی می شود *** زائر جامانده را شور و نوایی می شود

پا که در گِل ماند حج اغنیا هم پیشکش *** غم مخور بر ما فقیران هم عطایی می شود

قبله گاه طوس نزدیک است احرامی ببند *** هر کسی حج رضا گردد خدایی می شود

از همین جا قصد غربت کن به صحن جامعش *** هر که از باب الجواد آید رضایی می شود

حرز بالای حریمش هست ستارالعیوب *** زائرش مدیون آن گنبد طلایی می شود

باده های ناب سقاخانه اش جام طهور *** هر که خاک صحن او شد کیمیایی می شود

پنجره فولاد یعنی بالهای آسمان *** دل که شد بیمار او دارالشفایی می شود

نذر گندم را به صحن کهنه اش هر کس که ریخت *** آب و نان سفره او هل اتایی می شود

آنکه اهل خانه موسی بن جعفر شد یقین *** فاطمه خرسند از این آشنایی می شود

باده وصلش بزن تا هست زهرا میزبان *** هر که شد رزمنده اش روزی فدایی می شود

دشمنش ابتر تر از دیروز مستی می کند *** غافل از آنکه جهان دارد ولایی می شود

هر که بر پای ضریحش زلف می بندد دخیل *** از همان درگاه سلطان کربلایی می شود

روضه رضوان آقایم رضا در کربلاست *** با نگاهی از لبش دل نینوایی می شود

آنکه پلک چشم او از داغ جدّش زخم شد *** روز و شب خود روضه خوان هر بلایی می شود

روضه خواهر برادر پیش او کمتر بخوان *** آخر کار برادرها جدایی می شود

گاه سر بالای نیزه گاه در کنج تنور *** گاه در ویرانه ما روشنایی می شود

بر سر دامان دختر کی سر بابا نهند *** آخر کار یتیم از جان رهایی می شود

با امیر علقمه این ساعت هم دردی است *** انتقام کربلا دستور کار مهدی است