بُوَد نامِ ایزدْ تَعالی علی
تقدّس علی و تعالی علی
ولی خدا را علی خوانده اند
که وجه خدا بود مولا علی
به خطّ خدا صدر لوح قضا
بود طوقِ زرّین طُغرا علی
به قافی که سیمرغ را راه نیست
گشاید پَر رحمت آنجا علی
در آن حد که ممکن به واجب رسد
کسی را ندیدند الاّ علی
علی روشنایی روی خداست
که تابید بر طور سینا علی
به هنگام اعجاز موسی به مصر
درخشید در دست موسی علی
مسیحا اگر مرده را زنده کرد
دَمَد جان به انفاس عیسی علی
از آن صدرِ هر سوره بسم اللّه است
که در با بُوَد نقطهء با علی
چون نام علی زیور نامهاست
بُوَد سرِّ تعلیم اسما علی
چو تنها علی خانه زادِ خداست
تو را کعبه شد قبله، ما را علی
توان دید روی خدا را به خواب
شبی گر در آید به رؤیا علی
اگر سجده بردند جمعی غُلات
به آن مظهر ذات یکتا علی
خدا را بخوانند روز شمار
به اِسمی ز اسماء حسنی علی
خطائی اگر رفت معذور دار
به آن وجه عالی اعلا، علی
که ذاتت نهان بود و رویت عیان
که پنهان تو بودی و پیدا علی
همه بندگانیم خسرو پرست
بُوَد شاه ما، در دو دنیا علی
شنیدم که از پادشاهی گذشت
پس از رأی معروف شورا، علی
که مرد خدا بود و بهر هوا
نگوید یکی حرف بی جا علی
نه امروز میزان اعمال، اوست
که میزان عدل است، فردا علی
نماز از علی رنگ جاوید یافت
که زد نقش خون بر مُصلّی علی
ورای خردها و اندیشه هاست
به دانش علی و به تقوا علی
به اوج فصاحت چو وحی خدا
نه همدوش دارد نه همتا علی
ز هیبت شکافد دل شیر را
به تیغ دو دَم روزِ هیجا علی
ز رحمت فشاند به پاییتیم
سرشکی چو عِقد ثُرَیا علی
حدیثی نوشتند با خطّ نور
به دیباچه مدح مولا علی
پیمبر ز معراج چون بازگشت
بفرمود سرّی مگو با علی
که گفتیم با هم خدا و رسول
به وقت خداحافظییا علی
علی، شهر علم نبی را در است
خرد قطرهای هست و دریا علی
محمّد چو مرآت ذات خداست
محمّد نما شد سراپا علی
به دوشی که مهر نبوّت زدند
به امر نبی می نهد پا علی
خراباتیان راست پیر مغان
به میخانه عشق، مینا علی
گذرایم پا بر سر آفتاب
بگیرد اگر دستی از ما علی
گره گر به کارت زند روزگار
بگو یا علی تا کند وا علی
(ریاضی) توسّل بجو تا کند
در آیینه جان، تجلّی علی
- دوشنبه
- 8
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 21:38
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
سید محمد علی ریاضی یزدی
ارسال دیدگاه