بهار آمد و فرخنده ماه فروردین
نسیم صبح دهد مژده زنده گشت زمین
به هر طرف نگری باغ و کوه و دشت و دمن
شکوفه و چمن و لاله و گل نسرین
صدای نم نم باران و شور چلچله ها
نشان لطف خدا آیت بهشت برین
سحر صبا زده شانه به زلف مشگینش
ز بوی زلف نگارم جهان شد عطرآگین
قدوم سال نو و روز نو مبارک باد
نوید عشق و وفا داده کاین کهن آیین
نشان سینه سیناست گفتگوی کلیم
دعای خیر بزرگان وسفرهء هف سین
مراد خسته دلان دیدن جمال تو بود
وصال یار کند کام عاشقان شیرین
خمار نشئهء جام محبت و عشق است
دلم ز حسرت دیدار روی یار مهین
عتاب و ناز ز دلدار دلنواز خوش است
نیاز و عجز و تضرع ز عاشق مسکین
به حال بلبل هجران کشیده مینالم
وفا ندیده جفا بیند از ید گلچین
خطای من نه بجبر و نه اختیاری بود
که کار خلقت ما بود همیشه بینابین
پناه عالمیان بی پناه و بی یارم
سپاه محنت و غم آ ید از یسار و یمین
بیا که گوش فلک کر شد از صدای کلاغ
خموش و گوشه نشین گشته بینوا شاهین
بهار منتظران عید عاشقان روزیست
که حکم، حکم تو باشد جهان کند تمکین
بیا ز پرده برون آفتاب عالم تاب
غبار پای تو بوسد بجان و دل پروین
به یمن حکم تو ای مصلح جهان مهدی
نه کُه نشین جهان بیند و نه کاخ نشین
ز بیم طعنهء اغیار و یارِ خنده به لب
(پرند) ، خنده به لب دارد و دل غمگین
- سه شنبه
- 9
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 11:21
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
ایوب پرندآور
ارسال دیدگاه