جهان زِ خرّمی امشب بهشت روح افزاست
به هر کجا که روی خیمه ی طرب برپاست
زِ چهره ی فلک امشب چو در جبین زمین
نشان شادی و آثار خرّمی پیداست
مگر جمال خدا گشته جلوه گر امشب
سرای فاطمه غرق فروغ و نور و ضیاست
زِ من مپرس جهان را دلیل شادی چیست
ندا کنند که میلادِ سیّد الشهداست
رسید مژده ی رحمت که در سرای علی
قدم نهاده عزیزی که مادرش زهراست
شهی که منبع فیض است و خاندان کرم
شهی که مظهر زهد و شجاعت است و سخاست
شهی که مُنشی دیوان اوست کِلک قدر
شهی که در کف فرمان او زِ مام قضاست
طلیعه ای که منوّر ز نور طلعت او
گهی حریم و گهی دِیر راهب و ترساست
مهی که نور جمالش چراغ اهل طریق
شهی که کاخ جلالش پناه اهل صفاست
به سیرت، او چو یکی کوکب جهان افروز
به صورت، او چو یکی ماه انجمن آراست
چه صورتی که مصوّر در اوست صورت حق
چه سیرتی که مجسّم در او صفاتِ خداست
دُری که زیور عرش است و گوشوارهء عرش
گلی که زینت دوش رسول هر دو سراست
شده است جلوه گر امشب خجسته مولودی
که ذاتش آینهء ذات خالق یکتاست
فلک به پیشِ سپهر جلال و رفعت او
چو قطره ایست که اندر مقابل دریاست
بلند مرتبه شاهی که بر اَریکه ی حق
لوای سلطنت او همیشه پا برجاست
چنان نهاده به راه رضای دوست قدم
که گر رود سر و جانش به راه دوست رضاست
مسلّم است که از مدح و وصف مستغنی است
شهی که خاکِ درش کیمیای استغناست
خدای بافته با دست لطف منسوجی
که تار و پود وجودش ز کارگاه خداست
گرت چو خضر بود آرزوی عمر ابد
ببوس خاک درش را که به ز آب بقاست
زِ آستان تو شاها چِسان رود بیرون
کسی که چشم امیدش به رحمت فرداست
مرا ز نامه سیاهی چه باک در صف محشر
که چون حسین شفیعی مرا به روز جزاست
(رسا) چگونه برآید ز عهدهء مدحت
که پیشِ قدر بلند تو پَست، طبع رساست
- سه شنبه
- 9
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 17:54
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
دکتر قاسم رسا
ارسال دیدگاه