شد زِ کف صبر و قرارم
طاقت دوری ندارم
در رِهش چشم انتظارم
ای خدا مهدی نیامد
دل همی سوزد زِ داغش
چون شقایق های باغش
از کجا گیرم سراغش
ای خدا مهدی نیامد
نیست جز او گفت و گویم
هر طرف در جُست و جُویم
سوزم و هر لحظه گویم
ای خدا مهدی نیامد
ای شب! ای مه! ای ستاره!
شد زِ غم دل پاره پاره
ورد من باشد هماره
ای خدا مهدی نیامد
در غم هجرش نوانم
همدم آه و فغانم
هست از آن ورد زبانم
ای خدا مهدی نیامد
جلوه اش هر دیده حوید
راه عشقش دل بپوید
کعبه هم هر لحظه گوید
ای خدا مهدی نیامد
گُل جمالش را ستاید
سرو سر بر خاک ساید
در چمن بلبل سراید
ای خدا مهدی نیامد
تا به کی این بی قراری
در غمش بی اختیاری
تا به کی گویم به زاری
ای خدا مهدی نیامد
آه آه از درد هجران
آه از دوریّ جانان
صبر من آمد به پایان
ای خدا مهدی نیامد
هست وصلش آرزویم
در صفا و مروه جویم
در طواف کعبه گویم
ای خدا مهدی نیامد
دل چو گُل خواهد شکفتن
مژدهء وصلش شنُفتن
تا به کی بایست گفتن
ای خدا مهدی نیامد
- چهارشنبه
- 10
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 14:17
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
محمد عابد
ارسال دیدگاه