کودکی نَه، بابِ حاجاتِ همه
دختری نَه، یک مَدینِه فاطمه
گیسوی او آسمان را تار و پُود
صورتِ او زَرد و گلگون و کَبود
دامَنش توحید را تَفسیر بود
پاک، مثلِ آیهء تَطهیر بود
از خمِ گیسوی در هَم ریخته
گَردِ غم بر فرقِ عالَم ریخته
در مَدینه صورتی چون یاس داشت
جا به روی شانهء عَباس داشت
رُخ، گُل زهرا نَمای اَهلِ بِیت
غرق در گل بوسه های اَهل بِیت
شَکر از لب های شیرینش، خَجِل
شانه از گیسوی خونینَش خَجِل
دیدگانش داده در شام خراب
لاله های وَحی را با اَشک، آب
در فراقِ باب، هر شَب سوخته
الله ! الله! مثلِ زِینب سوخته
- چهارشنبه
- 10
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 15:2
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
استاد حاج غلامرضا سازگار
ارسال دیدگاه