مُحرّم است و جهان پُر زِ انقلاب شده است
به شیون و غم و اندوه شیخ و شاب شده است
زِ بانگ شور بر انگیز القیام و جهاد
قلوب اهل ستم اندر اضطراب شده است
زِ مکتب کَرَم و نهضت و عزای حسین
الی الّابد به سوی خلق، فتح باب شده است
به مُلک عزّت نفس و ثبات و قوّت دین
شهید کرب و بلا مالک الرّقاب شده است
برای اهل بیت پیمبر کنارِ شَطّ فرات
زِ جورِ فرقهِ کفّار، قَحط آب شده است
پیمبر است غمین و علی عزادار است
به روضه، حضرتِ زَهرا در اِلتهاب شده است
مگر حسین زِ میدان دوباره بهر وداع
به سوی خیمه گه زینب و رباب شده است
دریغ و درد که از سنگِ کینهء دشمن
زِ خون، مَحاسنِ نورانی ش خضاب شده است
مگر که حضرتِ عبّاس باز از پی آب
برای تشنه لبان پای در رِکاب شده است
مگر که اصغرِ بی شیر خسته و مظلوم
به ضَربِ تیر سِتم پیشگان به خواب شده است
مگر یگانه شَبیه نبی، علی اکبر
به عزمِ یاری دین، باز بر عقاب شده است
زِ ظلمِ دشمنِ دین گر چه روز عاشورا
زِ رحم و عدل و شرف، چهره در حجاب شده است
زِ قتل سبط پیمبر اگر به ظاهر حال
یزید پست فرو مایه کامیاب شده است
به رغم آل معاویه و یزید پلید
که کیدشان همه بر باد و در تباب شده است
ربوده است دلِ خلق را قیام حسین
جهان، مسخّرِ آلِ ابوتراب شده است
نصیب شیعه آل است روضه رضوان
نصیب ناصبیان، لعنت و عذاب شده است
اساس حقّ و حقیقت همیشه آباد است
بنای ظلم به هر بُوم و بَر خراب شده است
ظهورِ جوهرِ ایمان و استقامت شخص
رهین عزم وی و صبر در صعاب شده است
خموش (لطفی) (صافی) که در عزای حسین
قلوب اهل ولا از الم کباب شده است
- چهارشنبه
- 17
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 15:5
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
ارسال دیدگاه