با پای برهنه می دویدم دیدی
با خونِ جگر به تو رسیدم دیدی
ای مشتری اشک و پدر گفتن من
وقتی که به خاک و خون تپیدم دیدی
من را عوض تو چکمه نازم می کرد
افتادم و هی نفس بریدم دیدی
موی سر من شانه شده با پنجه
آن لحظه که من داد کشیدم دیدی
در آتش خیمه ها به دام افتادم
مانند سپند می پریدم دیدی
با آمدن زجر به لکنت خوردم
پیراهن خود به لب گزیدم دیدی
وقتی که لگد زدند از پهلویم
من مزه مرگ را چشیدم دیدی
وقتی که تو آمدی کنارم با سر
دیدی که به آرزو رسیدم دیدی
یک سو سر تو سوی دگر افتادم
از ذوق رسیدنت ببین جان دادم...
- یکشنبه
- 28
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 15:2
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
محمد حبیب زاده
ارسال دیدگاه