اِی صبحِ صادقان رُخِ زیبای مُصطفی
وِی سَروِ راستان قَدِ رَعنای مُصطفی
آئینهء سکندر و آبِ حیاتِ خِضر
نُورِ جبین و لَعل شَکَر خای مُصطفی
معراجِ اَنبیا و شبّ قَدرِ اُصفیا
گیسوی روز پوشِ قَمرسای مُصطفی
اِدریس کُو معلمِ علمِ اِلهی است
لب بسته پیشِ مَنطقِ گُویای مُصطفی
عیسی که دِیر دایرِ علوی مقامِ اوست
خاشاک رُوبِ حضرتِ اَعلی مُصطفی
بر ذَروهء دِنا فتدلی کشیده سر
اِیوانِ بارگاهِ مُعلای مُصطفی
وز جامِ روح پرورِ ما زاغ گشته مَست
آهوی چشمِ دِلکش شَهلای مُصطفی
خیاطِ کارخانهء لولاک دُوخته
دراعه ای اَبیّت ببالای مُصطفی
شَمس و قَمر که لولوی دریای اَخضرند
از روی مهر آمده لالای مُصطفی
خالی زِ رنگِ بِدعت و عاری زِ زنگ شِرک
آئینهء ضَمیرِ مُصفای مُصطفی
کَحل الجواهرِ فلک و توتیای رُوح
دانی که چیست خاکِ کَفِ پای مُصطفی
قرصِ قَمر شکسته برین خوانِ لاجَوَرد
وقتِ صَلای معجزهِ اِیمای مُصطفی
روح الاَمین که آیتِ قُربتِ بشاُن اوست
قاصر زِ درکِ پایهء اَدنی مُصطفی
در بر فکنده زُهره به غلطاقِ نیل گون
از سوکِ زُهر خوردهء زَهرای مُصطفی
گُو مه بنُورِ خویش مشو غُره زانکِ او
عکسی بُود زِ غُرهء غرای مُصطفی
بر بامِ هفت منظرِ بالا کشیده‌اند
زین چار صَفه رایتِ آلای مُصطفی
(خواجه) گدای درگه او شو که جَبرئیل
شد با کمالِ مَرتبه مولای مُصطفی
- دوشنبه
- 29
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 16:8
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
خواجوی کرمانی
ارسال دیدگاه