چه می توانم بيان نمايم به وصفِ زَهرا زِ طبعِ گويا
ستوده او را به قولِ شيوا، كه گفته طاها بر او فداها
تویی فروغِ چراغِ خلقت صفای ايمان زُلالِ عصمت
تو آن همائی به اوجِ عزّت كه پر كشيدی به بيكرانها
شرابِ عرفان ازل تراويد، شدی تو سرمستِ جامِ توحيد
زِ نشئة آن بسانِ خورشيد كنی فروزان تمامِ دنيا
به اصل ايمان شدی تو نائل زِ خويش فانی به حق و اصل
تو هستی آری به صد دلايل فروغِ عصمت بهای تقوا
تو شاهكاری زِ صُنع سرمد تو يادگاری زِ نور احمد
به هر دياری تویی مسدّد زِ لطف حیَّ خدای دانا
به آفرينش يگانه گُوهر صفاتِ حقّ را نشان و مظهر
چو هست نورت زِ نورِ داور به جمله عالم تویی چو بيضا
بُود مقامت بلند و شاهق نيازمندت همه خلايق
از آن بفرمود امامِ صادق كه اُمّ ما بِه زِ جملهء ما
حديث و قولت ندای قرآن ولايتِ تو ولای قرآن
رضايتِ تو رضای قرآن توئی به قرآن مفاد و معنا
بُود طريقت طريقِ عرفان ولايت تو كليدِ رضوان
بُود نصيبش عذاب و نيران هر آن كه باشد تو را زِ اعدا
نمودی از دل چو خطبه ايراد بنای طغيان برفت بر باد
بلی جهان را زِ ظلم و بيداد نمودی آگاه زِ نطقِ گويا
زنی كه اهلِ صَواب باشد هميشه بر رخ نقاب باشد
پيامِ زهرا حجابِ باشد چه پيش بينا چه پيش اعمی
اگر بپرسی زِ جورِ امّت چه گشته (فانی) گل رسالت؟
بود شهيد ره ولايت به حق حيدر به جان طاها
- سه شنبه
- 30
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 20:24
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
فانی تبریزی
ارسال دیدگاه