صد هزاران اولیاء رو بر زَمین
از خدا خواهند مَهدی را یَقین
یا الهی مهدییّ از غیب آر
تا جهانِ عَدل گردد آشکار
مهدی و هادی و تاجِ انبیاء
بهترینِ خلق و بَرجِ اولیاء
ای ولای تو مُعَین آمده
بر دل و بر جانِ روشن آمده
ای تو خَتمِ اولیاء اندر جهان
در همه جان ها نَهان چون جانِ جان
ای تو هم پیدا و پنهان آمده
بنده #عطّارت ثَنا خوان آمده
آنچه من دیدم همه دیدِ تو بود
وآنچه من کردم زِ تقلیدِ تو بود
ای به هر قرنی تو پیدا آمده
در میانِ جان مُصّفا آمده
عاشقان را عشقِ تو کرده است مَست
عارفان را جامِ عُرفان دِه بدست
ای تو هم معشوق و هم عشقِ الَست
عشقِ تو برده است خود ما را زِ دست
دستِ ما و دامنِ تو ای اَمیر
این فقیرِ مُبتلا را دست گیر
من پناهِ خود به تو آورده ام
حُبِ تو با شیرِ مادر خورده ام
هر که او شِرک آورد در دینِ تو
مَست گردد عاقبت از کینِ تو
هر که را حُبِّ تو باشد پیشوا
خلق را باشد یقین او رَهنما
حُبِّ تو میراث باشد بنده را
چون ننازم طالعِ فرخنده را
باز آیم با سرِ احوالِ خویش
تا کنم خود شرحِ قیل و قال خویش
این کتابم از غَرایب آمده است
مظهرِ سرَّ عَجایب آمده است
گفتم از سرَّ عَجایب های خویش
ساختم مرهم پیِ دلهای ریش
- چهارشنبه
- 31
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 12:29
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
عطار نیشابوری
ارسال دیدگاه