یار اگر بر سرِ ما دستِ وَفا را بکشد
بر سرِ سایه طلبْ، ظلَّ هُما را بکشد
جور و بیداد اگر قسمتِ معشوقانست
عاشقان در رهِ او بارِ وفا را بکشد
دارم امّید که آن نامه نگارِ خطِ عشق
خطِّ عفوی زِ عَطا، جُرم و خَطا را بکشد
آنکه ما را به خِفا تیر تَضَرُّع بنمود
خود یقین چلهء آماجِ دعا را بکشد
بارالها مَپَسَند آنکه هَزارانِ فراق
سوی گُلزارِ فلک داد و نَوا را بکشد
چه شود سُرمه کشِ نرگسِ شَهلای مَلَک
توتیایی زِ رَهش دیدهء ما را بکشد
عطرِ پیراهنِ یوسف عَجبا معجزه ایست
که به چشمانِ پدر، دستِ شَفا را بکشد
یارَب آن قافله سالارِ غریبان برسان
تا سُوی سَعی و مِنا، اهلِ صفا را بکشد
حاجیانِ حرمِ اَمن و امان، کعبه دلان
تا به کی حسرتِ آن خانه خدا را بکشد
رَفرَفِ عشق اگر زین بنهد بر دلِ ما
زیرِ ران، توسنِ تک تازِ سَما را بکشد
فلکش چاوش درگاهِ شهنشاه وِلاست
که به اقلیمِ وِلا اهلِ بلا را بکشد
گوهرِ شعرِ (نگین) را به شَهش بسپارید
بلکه آن شَه به دلش گنجِ ولا را بکشد
- چهارشنبه
- 31
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 12:33
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
مختار وطن پرست
ارسال دیدگاه