مولای من سلامِ خدا هدیه مَحضرت
گُلبوسهء مَلايکة اَلله بر درت
یا صادق الاَئمه که قرآنِ ناطقی
عالم فدای آن نَفسِ روح پَرورت
تا از تو کسبِ فیض کنند اِی شکوهِ علم
زانو زنند خیلِ مَلک پای مَنبرت
بر کُرسیّ خطابه لَبت چون که باز شد
باغِ بهشتِ مُصطفوی شد مُعطرت
از تو گرفت درسِ بصیرت اَبُو بصیر
صدها زراره کاتب و اَندیشه گُسترت
سرچشمهء زُلالِ حقیقت کلامِ توست
شد جرعه نوش، علم و فضیلت زِ کُوثرت
معراجِ توست علم و در آن سیر نُور شد
هَفت آسمانِ عالمِ مَعنا مُسخرت
تنها جَهاد، عرصهء شمشیر و تیغ نیست
روزِ ازَل جَهادِ سُخن شد مُقدّرت
در دستِ تو کتابِ خدا بود ذُوالفقار
فقه و اِصول، نیزه و شَمشیرِ دیگرت
مدیون توست مَکتبِ شیعه اَلی الأبد
در این جَهاد، لطفِ خدا بود یاوَرت
دشمن که بَست دستِ یَداللّهی تو را
رَد شد تمامِ خاطره ها از برابرت
رفتی سرِ برهنه و پای پیاده لیک
سیلی نخورد پیشِ تو در کوچه هَمسرت
در طولِ عمر، داغِ فَدک با دلِ تو بود
می زد حدیثِ حادثه زخمِ مُکرّرت
باشد برای اهلِ وِلا، جلوهء حضور
در گوشهء بقیع، مزارِ مُطهرت
گاهی نگاه کن به دلِ بیقرار من
دست (کمیل) دامنِ تو، جان مادرت
- چهارشنبه
- 31
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 17:8
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
کمیل کاشانی
ارسال دیدگاه