اِی شهریارِ طوس خدا را عنایتی
بر عاکفانِ کعبهء کُویت عطوفتی
ما عاشقانِ آلِ رسولیم و داده ایم
تا پای جان به خدمت شان دستِ بیعتی
تو حُجّتِ خدایی و فرزندِ فاطمه
مَسند نشینِ قُدس سریرِ وِلایتی
لطفِ تو بیکران و عطای تو بی شمار
احسانِ سفرهء تو ندارد نَهایتی
طاق و رواق و صحن و ضریحِ حریمِ تو
ما را بُوَد زِ گلشنِ فردوس آیتی
نازم به عزّتِ تو که قدّوسیان کنند
از درگه شریفِ تو کسبِ شرافتی
ای مهربان طبیب زِ دارالشفای تو
بیمارِ عشق راست تمنّای صحّتی
افتادگانِ درگهِ خود را زِ در مَران
مائیم مُستمند تو دریای رَحمتی
زین راه های دور و دراز و غمِ سفر
باشد غرض زِ قبر تو فیضِ زیارتی
آقایی و کرامت و لطف و سخا و جود
زیبنده از شما بُوَد از ما اِرادتی
بنهاده ایم بر درِ تو یا اَباالحسن
روی نیازِ خود به امیدِ شفاعتی
نبوَد به جز جلالِ خداوندِ ذُوالجلال
بر پایۀ جلالِ تو هرگز جَلالتی
قربانِ لطف و فضلِ تو یا ثاُمن الحُجَج
باشد کریم را به فقیران کرامتی
(خوندل) نهاده بر درِ تو روی احتیاج
خود حاجتش روا کن و بگذار منّتی
- چهارشنبه
- 31
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 19:16
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
حاج حیدر خوندل
ارسال دیدگاه