می‏ کشد , شوقم عنان , باد این کشش در ازدیاد
تا شود تنگ عزیمت تنگ بر خنگ مراد
گر چو من افتاده ای زان جذبه آگاهم که او
هودج خاک گران جنبش نهد بر دوش باد
ای عماری کش بزور میل او بازم گذار
کاین عماری ساربان بر ناقه نتواند نهاد
با توجه یار شو ای بخت و در راهم فکن‏
کاین گره از کار من یک دست نتواند گشاد
نی تحرک ممکن است و نی سکون از من که هست‏
ضعفم اندر ازدیاد و شوقم اندر اشتداد
چند چون بی تمشیت بی اعتماد است ای فلک‏
از تو امداد از من استمداد و از بخت اجتهاد
در چه وادی در سبیل رشحه بخش سلسبیل‏
دافع سوز جحیم و شافع روز معاد
شاه تخت ارتضا یعنی سمی مرتضی‏
سبط جعفر اشرف ذریه موسی ‏الرضا