ماه صفر رسید و افق رنگ دیگر است
عالم سیاه پوش به سوک سه سرور است
ذرات غم نشسته به رخسار أفتاب
از داغ أنکه بر دو جهان سایه گستر است
زمزم هنوز زمزمه دارد به زیر لب
وز سیل اشک و خون جگر چشم او تر است
سنگ هجر ز داغ دل قبله قیر گون
کعبه سیاه پوش عزا پای تا سر است
ماه عزای زاده طاها و هل اتی
دوم امام و روشنی چشم حیدر است
شد سرخ چهره شفق از قطره قطره خون
یا پاره پاره جگر سبط اکبر است
ماه شهادت شه دنیا و دین رضا
سلطان ارتضاونگهبان کشور است
زهر جفا بادل شمس الشموس کرد
در طوس هم مصیبت عظمای دیگر است
داغ سقیفه معجز شق القمر نمود
این معجزه ز شق قمر نبز بر تر است
خود ماه چیست یک کره کوچکی بود
در پیش کاینات زیک ذره کمتر است
أن جادو نیمه شد مه و پیوند یافت باز
اعحاز هم ز شخص شخیص پیمبر است
اینجا کتاب و عترت از هم جدا شدند
این نقل اکبر أمد و أن نقل اصغر است
شد دست مرتضی زکتاب خدا جدا
ابن یک کتاب داور و أن دست داور است
جز راه او بسوی خداوند راه نیست
یعنی که شهر علم نبی را علی د ر است
از پشت د ر طنین صدا میرسد بگوش
خاکم بسر که ناله زهرای اطهر است
أن هم دریکه روح امین اذن میگرفت
والله-جای گفتن الله اکبر است
گویند تهمتی است که ما شیعه میزنیم
پس أتش خیام حسین از چه اخگر است
راه علی بپوی (ریاضی) که أن ولی
خلق خدای را به خداوند رهبر است
- شنبه
- 3
- مهر
- 1400
- ساعت
- 16:6
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
سید محمد علی ریاضی یزدی
ارسال دیدگاه