ای گدایان تو شاهان سریر سروری‏
بی نیاز این بر درت ناز این به شغل چاکری‏
وی به جاروب زر افشان روضه‏ ات را خاکروب‏
خسرو زرین درفش نور بخش خاوری‏
سکه ‏ی حکمت نمایان ‏تر زدند از سکه‏ ها
داورت چون داد در ملک ولایت داوری‏
در ره دین نک علم منصور گشت آخر که یافت‏
منصب حکم نبوت بر امامت برتری‏
وین امامت ور نه  زین بسته ست بر رخشی که عقل‏
همعنان می‏ بیندش با رتبه‏ ی پیغمبری‏
گر کمال احمدی لالم نکردی گفتمی‏
اکمل از پیغمبرانت در ره دین پروری‏
ای به بویت کرده در غربت طواف تربتت‏
جمله اصناف ملک با مردم حور و پری‏