ای قامتت به گلشن توحید سرو ناز
عنوان آدمی ز تو شایان امتیاز
كویت حریم كعبه ی دلهای عاشقان
رخساره ات به اهل صفا قبله ی نماز
كوتاه باد از كرم و لطف ایزدی
دستی كه جز به ذیل عطایت شود دراز
در مخزن جمال، تو والاترین گهر
در نسخه ی كمال، تو زیباترین فراز
ای مه چرا ز پرده نیایی دمی برون
كز كاینات جمله نیاز است و از تو ناز
ای سرّ حق بیا و تو خود كشف راز كن
ذكر تو می رود همه در حلقه های راز
خورشید فرش راه تو انوار خود كند
مهتاب بر حریم تو ساید رخ نیاز
گل آیتی ز حسن تو با روی دلفریب
بلبل كند حدیث تو با صوت دلنواز
ای آفتاب برج ولا وقت آن نشد
كانوار خود عیان كنی از مشرق حجاز
ما دست بر دعا و ندانیم كی دهد
ایزد ظهور جلوه ی ذات تو را جواز
تنها نه زیب طاق مطرّز فروغ توست
ای عارض تو گلشن فردوس را طراز
ای صبح روشن ازلی كو دمیدنت
مهجور را كم است صبوری و شب دراز
هر كس سراغ حسن تو جوید ز همدمی
گل از نوای بلبل و عارف ز شور ساز
بخرام با رخ چو گل اندر چمن دمی
تا آیدت هزار چمن گل به پیشواز
ای هر چه پاكی از تو بیا تا به مقدمت
ریزند جان وسر همه یاران پاكباز
ای نفخه ی نسیم الهی عنایتی
كآید لوای قسط و عدالت به اهتزاز
فیضی رسد گر از كرم لایزالیت
خشكد به كشتزار حقیقت بُنِ مجاز
بر هر چه مستمند، امیدیّ و ملتجا
بر هر كه دردمند، طبیبی و چاره ساز
در جستجوی جلوه ی ماه جمال تو
بس دیده ها سپهر كند از ستاره باز
صافی دلان مشرب فیّاض معرفت
از هر چه غیر عشق تو، جویند احتزاز
"عابد" گر انتظار سحر میبری چو شمع
هر شب به یاد او همه می سوز و می گداز
- یکشنبه
- 4
- مهر
- 1400
- ساعت
- 14:44
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
محمد عابد
ارسال دیدگاه