نوحه خوان یعنی سخن گوی حسین
کوکبِ رخشانِ شمسِ مَشرقین
نوحه خوان دُردی کشِ دُردی کشان
کاسه گردانِ سرای بی نشان
نوحه خوان یعنی که سر دم دارِ عشق
عاشقان را کهنه پرچمدارِ عشق
نوحه خوان مُرآتِ نورِ ایزدیست
پای بندِ حُکمِ شرعِ احمدیست
نوحه خوان یعنی جمیلِ ذی جَمال
واقفِ حُکمِ کتابِ ذُوالجلال
نوحه خوان یعنی که انوارِ جَلی
نوحه خوان یعنی که مدّاحِ علی
نوحه خوان یعنی که تندیسِ وقار
در شداید هم چو کوهِ اُستوار
نوحه خوان مستِ لقای حیدرست
قنبرِ شیرِ خدا را قَنبرست
نوحه خوان عزّت مدارانِ را شَرف
شیعهء یک رنگِ سلطانِ نَجف
نوحه خوان حق را اِرادت می کند
اهلِ مجلس را سَقایت می کند
نوحه خوان اسبِ شرافت تاخته
خانه ای در کوی زَهرا ساخته
نوحه خوان یعنی که کنزِ عاطفه
نورِ عین و بندِ قلبِ فاطمه
نوحه خوان سرمستِ تاسوعائیان
محرمِ اسرارِ عاشورائیان
نوحه خوان یعنی که مردِ پاکِ پاک
درغم و اندوهِ زینب سینه چاک
نوحه خوان غوّاصِ دریای بلا
حَنجرِ طوفان گرِ کربوبلا
در دیارِ آشنائی تاجِ سر
در سرای عشقِ زینب رُفتگر
نوحه خوان مستِ شَرابِ کُوثرست
لای لا گوی علیّ اصغرست
نوحه خوان را وردِ دائم اَشهدست
عاشقِ یک رنگِ شبهِ اَحمدست
نوح خوان یعنی که مردِ با مَرام
بلکه پرچمدارِ پرچمدارِ شام
نوحه خوان هم پای جبرئیلِ امین
هم نوای فاطمه اُمّ البنین
نوحه خوان آئینهء نورِ جَلی
ریزه خوارِ خوانِ عبّاسِ علی
سورۀ الماس دارد نوحه خوان
غیرت عبّاس دارد نوحه خوان
نوحه خوان دریای جوشان پُر خروش
خارِ زَهر آلودِ چشمِ خود فروش
نوحه خوانان باده نوشی می کنند
خود فروشان خودفروشی می کنند
نوحه خوانان دلبر و دل بُرده اند
خود فروشان جملگی دل مُرده اند
نوحه خوانان در کنارِ حیدرند
خود فروشان در دیارِ دیگرند
نوحه خوانان مردمِ آزاده اند
بر حسین اِبنِ علی دل داده اند
قبلهء اصلی حسینِ کربلا
نوحه خوانان قبله را قبله نَما
اهلِ هئیت مستِ حوضِ کُوثرند
لشکرِ آماده باشِ حیدرند
حیدریها حیدریها می کنند
همچو حیدر صَفدریها می کنند
حیدری یعنی که نورِ مُنجلی
پیش مرگِ حیدرِ کَرار علی
اهلِ هئیت در دیارِ مطلب اند
پاسدارانِ حجابِ زینب اند
اهلِ هئیت مستِ نَهرِ کُوثرند
لای لا گوی علیّ اصغرند
اهلِ هئیت باده نوشِ حیدرند
محوِ رخسارِ علیّ اکبرند
اهلِ هئیت را محمّد دلبرست
جمله را زَهرای حیدر مادرست
اهلِ هئیت را وطن کربوبلاست
کربلا میخانهء اهلِ ولاست
باز پرچمدار عنایت می کند
اهلِ هئیت را سقایت می کند
اهلِ هئیت جمله آلِ هاشمند
مستِ صهبای جمالِ قاسمند
اهلِ هئیت در دیارِ باقی اند
تشنگانِ علقمی را ساقی اند
اهلِ هئیت را فنائی می کنند
جمله را کربوبلائی می کنند
اهلِ هئیت پای بندِ دلبرند
تاجدارانِ صباحِ محشرند
درسِ ناخوانده همه دلداده اند
از حسین اِبنِ علی آزاده اند
اهلِ هئیت کج کلاهانِ رهند
مُعتکف در خانۀ اِلّا اللهند
گرچه (شبگیرم) زِ ذوق و همّتم
عربده جو، کفشداره هئیتم
- چهارشنبه
- 7
- مهر
- 1400
- ساعت
- 19:15
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
شبگیر تبریزی
ارسال دیدگاه