خوش بحال دلِ آنکس که گرفتارِ تو شد
چشم بیمار تو را دیده و بیمارِ تو شد

هدفَت بود بنا کردنِ وحدانیّت
سجده آورد علی(ع)؛ یار وفادارِ تو شد

از خدا گفتی و کفار به تو طعنه زدند
نگرفتی به دل و لطف و کرم کارِ تو شد

زیرِ بارِ ستم و دشمنی و زخم زبان
کمرت خم شد و اسلام بدهکارِ تو شد

بعد تو دلهره افتاد به جانِ یثرب
کعبه مشکی به تنش کرد و عزادارِ تو شد

رفتی و باغ فدک مثل خلافت شد غصب
دوّمی آمد و در کوچه طلبکارِ تو شد

سخت سیلی زد و بد مزد رسالت را داد
بد جسارت کرد و مایهٔ آزارِ تو شد

بر سرِ فاطمه ات پیش حسن(ع) داد کشید
به خدا بغضِ گلویش غم ِ سرشارِ تو شد

رفتی و سوخت سراپایِ حدیث ثقلین
شعله ها باعث بیتابی بسیارِ تو شد

پیرهن دوخت و نان پخت و فقط درد کشید
با دلی خون شده آمادهٔ دیدارِ تو شد!